BAVARDARATSCH
Bavardaratsch is een zelfbedacht begrip, ontstaan uit ‘bavarderen‘ en ‘Kladaradatsch!’. Het betekent: ‘kletsen over het alledaagse; de inhoud lijkt zinloos, de betekenis des te waardevoller’.
BAVARDEREN 1) Babbelen 2) Kletsen 3) Wauwelen
Bavarderen hoorde ik voor het eerst tijdens de cursus ‘Systemische interventies binnen het groepswerk’ aan de Interactie-Academie te Antwerpen, een instituut voor systemische theorie en praktijk. In het dagelijks leven betekent het dus babbelen, kletsen of wauwelen. Dat kan iedereen en dagelijks doen we dit.
Binnen de systemische hulpverlening wordt bavarderen ook gebruikt en dan als een methodische interventie. Binnen deze context neemt het de plaats in van het informele gesprek. Er wordt niet direct over problemen gesproken. De bedoeling daarvan is om toegang te krijgen tot het werkelijke denken en het voelen van de cliënt. Het is een communicatiemiddel als rechtstreekse aandacht naar het probleem niet helpend is. Bavarderen heeft als functie om écht contact te maken en daarmee een klimaat van vertrouwen en samenwerking te creëren. Bavarderen is zeker binnen de hulpverlening een nuttige bezigheid, misschien wel een voorwaarde om te komen tot een goede samenwerkingsrelatie.
Kladaradatsch! -bioscopen was een bioscoopketen van twee minibioscopen, één in Antwerpen en één in Brussel. Kleine theaterzaaltjes waar kunstfilms (B-films, art movies) werden vertoond. In Antwerpen zat het complex in de Kaasstraat en ik heb hier prachtige films gezien. Knusse zaaltjes, nog ouderwetse bioscoop(klap)stoeltjes met een mooie ambiance. Ik raakte in die tijd niet alleen verknocht aan de sfeer, maar ook aan de naam Kladaradatsch. In 2000 ging Kladaradatsch failliet. Nu zit Cinema Cartoons Antwerpen in de Kaasstraat. Nog steeds een heuse aanrader om prachtige films te gaan zien.